ඉදිරි වසර පහ තුළ “නීත්‍යානුකූල විශ්රාම වයස ක්‍රමයෙන් ප්‍රමාද කරන” බව චීනය පසුගිය මාසයේ ප්‍රකාශ කළේ රටේ වඩාත්ම දැවෙන ප්‍රශ්නවලින් එකක් වන වයස්ගත ජනගහනය වැඩිවීමේ අර්බුදය විසඳීමේ උත්සාහයක් ලෙසයි.
ශීඝ්‍රයෙන් වයස්ගත වන ජනගහනය යනු හැකිලෙන ශ්‍රම බලකායකි. රාජ්‍ය විශ්රාම වැටුප් අරමුදල් අවසන් වීමේ අවදානමක්ද මතුව තිබෙනවා.
ආණ්ඩුව තවමත් විශ්රාම ගැන්වීමේ වයස දීර්ඝ කිරීමේ සැලැස්ම විස්තරාත්මකව ඉදිරිපත් කර නෙමැති නමුත් වැඩිහිටි කම්කරුවන් දැනටමත් ඔවුන්ගේ පොරොන්දු වූ කාලසීමාවන් ඉහළ දැමීම ප්‍රතික්ෂේප කර තිබෙනවා.
රැකියා සඳහා දැනටමත් ඇති දරුණු තරඟය, තවත් තීව්‍ර වනු ඇතැයි තරුණයින් කනස්සල්ලට පත්ව සිටිනවා.
ජාතික ව්‍යවස්ථාදායකයේ වාර්ෂික රැස්වීම අතරතුර මෙය නිවේදනය කරන ලද අතර ඉන් පසුව විශ්රාම ගැනීම සම්බන්ධ මාතෘකා චීන සමාජ මාධ්‍යවල දින ගණනාවක් ප්‍රවණතාවයට පත් වූණා.
ලොව පුරා, විශ්රාම යන වයස වැඩි කිරීම රජයකට ගත හැකි කටුකතම අභියෝගයක් ලෙස මතු වී තිබේ. 2018 දී රුසියානු ජනාධිපති ව්ලැදිමීර් පුටින් එවැනි සැලැස්මක් ඉදිරිපත් කළ නමුත් එය හකුලා ගැනීමට සිදුවුණා.
ප්‍රංශයේ විශ්රාම වැටුප් ප්‍රතිසංස්කරණ සැලැස්මක් පසුගිය වසරේ දී දීර්ඝ වැඩ වර්ජනයකට තුඩු දුන් අතර, එම යෝජනාව අත්හිටුවීමට ආන්ඩුවට බල කෙරුණා.
මීට පෙර 2015 දී විශ්රාම වයස ඉහළ නැංවීමේ උත්සාහයක් චීන රජය විසින්ම අත්හැර දැමුවේ ද එවැනිම විරෝධයක් හමුවේයි.
මෙවර එය අනුගමනය කිරීමට තීරණය කර ඇති බවක් දක්නට ලැබෙනවා.
චීනයේ විශ්‍රාමික ක්‍රමය අධ්‍යයනය කළ හොංකොං විද්‍යා හා තාක්ෂණ විශ්වවිද්‍යාලයේ ආර්ථික විද්‍යා මහාචාර්ය ඇල්බට් ෆ්‍රැන්සිස් පාර්ක් පැවසුවේ “ඔවුන් දිගු කලක් ඒ ගැන කතා කරනවා. “එය තල්ලු කිරීමට ඔවුන්ට යම් අධිෂ්ඨානයක් කිරීමට සිදුවනු ඇති” බවයි.
චීනය වසර ගණනාවක් තිස්සේ විශ්රාම යන වයස් අර්බුදයකට මුහුණ දෙමින් සිටිනවා.
වත්මන් ප්‍රමිතීන් 1950 ගණන්වල ස්ථාපිත ඒවා වන අතර සාමාන්‍ය පුරවැසියෙකුගේ ආයු අපේක්ෂාව අවුරුදු 40ක් ලෙස සලකා එම ප්‍රමිතීන් ස්ථාපිත කර තිබෙනවා.
නමුත් රට වේගයෙන් නවීකරණය වී ඇති හෙයින් ලෝක බැංකු දත්ත වලට අනුව චීනයේ ආයු අපේක්ෂාව අවුරුදු 77කට ආසන්නයි.
උපත් අනුපාතය ද පහත වැටී ඇති අතර, රජයට අනුව, ජනගහනයෙන් පහෙන් එකක් පමණ වන මිලියන 300 කට වැඩි ජනතාවක් 2025 වන විට වයස අවුරුදු 60 ඉක්මවනු ඇතැයි අපේක්ෂා කෙරෙනවා.
එය චීනයේ අඛණ්ඩ ආර්ථික වර්ධනයට සහ තරඟ කිරීමට ඇති හැකියාවට බරපතල තර්ජනයක් ලෙස විශේෂඥයින් විසින් හඳුන්වනු ලබනවා.
නව තීරණයත් සමග රැකියා සුරක්ෂිතභාවය, සමාජ ආරක්ෂණ ජාලය සහ ආදායම් අසමානතාවය වැනි ගැටළු පිළිබඳව චීන සමාජයේ අවධානයට ලක්ව තිබෙනවා.
“උසස් වීම නියත වශයෙන්ම මන්දගාමී වනු ඇත, මන්ද මට ඉහලින් සිටින අය විශ්රාම නොයන නිසා” පෞද්ගලික ආයතනයක විධායක නොවන මට්ටමේ රැකියාවක නියුතු කාන්තාවක් රජයේ නව තීරණය දුටුවේ එලෙසයි.
මෙතෙක් පැවති නීතියට අනුව අවුරුදු 50ත් 60ත් අතර කාලයේදී චීනයේ රාජ්‍ය සේවකයින්ට විශ්රාම යාමට අවස්ථාව හිමිව තිබුණා.
ඒ අනුව දැනට චීනයේ විශ්රාම යන වයස් සීමාව පිරිමි පුද්ගලයන්ගේ අවුරුදු 60 සහ කාන්තාවන්ගේ 55 ලෙස දැක්වෙනවා.
පවතින මෙම අර්බුදය හමුවේ එරට පාලක කොමියුනිස්ට් පක්ෂය පසුගිය දා තීරණය කළේ චීනයේ රජයේ සේවකයින්ගේ විශ්රාම යන වයස්සීමාව 65 දක්වා ඉහළ දැමීමටයි.
විශ්රාම වැටුප් සඳහා වැය වන අධික රාජ්‍ය වියදම් පාලනය කිරීම සදහා ඔවුන් මෙම තීරණයට එළඹ ඇති බව විදෙස් වාර්තා පෙන්වා දෙනවා.
චීනයේ ජනගහන වර්ධනය පසුගිය වසරේ අවම මට්ටමකට පහත වැටී තිබෙනවා.
පසුගිය වසරේ චීනයේ ජනගහන වර්ධන වේගය 1960 න් පසු වාර්තා වූ අඩුම අගය වන අතර එය සියයට 0.034 ක්.
චීනය පසුගිය දශක හතර තුළ කෘෂිකාර්මික පසුබිමක සිට ලෝකයේ අංක 2 ආර්ථිකය බවට පරිවර්තනය වී ඇති , නමුත් එහි ජනගහනය, වේගයෙන් වයසට යත්ම, රට පුළුල් සුබසාධන පද්ධතියකින් සන්නද්ධ නොවීම එරට සමාජ අර්බුද රැසකට හේතු වී තිබෙනවා.
චීන විද්‍යා ඇකඩමිය (CASS) පුරෝකතනය කරන්නේ 2035 වන විට චීනයේ නාගරික රාජ්‍ය විශ්රාම වැටුප් අරමුදලේ මුදල් අවසන් වනු ඇති බවටයි.
නිරිතදිග මූල්‍ය හා ආර්ථික විශ්වවිද්‍යාලයේ චයිනා හවුස්හෝල්ඩ් ෆිනෑන්ස් සඳහා වන සමීක්ෂණ සහ පර්යේෂණ මධ්‍යස්ථානයේ දත්තවලට අනුව, 2018 දී, වයස අවුරුදු 60ට වැඩි ජනගහනයෙන් සියයට 19.5ක් තවමත් දරිද්‍රතාවයේ ජීවත් වනවා.
විශ්රාම වැටුප් අසමානතාවය, විශේෂයෙන් නාගරික සහ ග්‍රාමීය ප්‍රදේශ අතර, සුලබ කරුණක්.
විදෙස් වාර්තා පවසන්නේ චීනයේ ගම්බද ප්‍රදේශවල විශ්රාම යන වයසට එළඹෙන බොහෝ දෙනෙකුට තමන් සහ ඔවුන්ගේ පවුල් නඩත්තු කිරීම සඳහා දිගටම වැඩ කිරීමට බල කර ඇති බවයි.
ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල බොහෝ වයෝවෘද්ධ පුද්ගලයින්ට අධ්‍යාපනය නොමැති නමුත් සමහර සමාගම් වියදම් ඉතිරි කර ගැනීම සඳහා ඔවුන් බඳවා ගැනීමට කැමැත්තක් දක්වන බව ශ්‍රම සේවා සැපයීමේ සමාගමක් පවත්වාගෙන යන සහ වැඩිහිටි සහ විශ්‍රාමික පුද්ගලයින්ට රැකියා සොයා ගැනීමට උපකාර කරන යැං ගුඕෆා පවසනවා.
“මෙම පුද්ගලයින් බඳවා ගැනීම සමාගම්වලට වඩා ලාභදායී වේ, ඔවුන්ට රක්ෂණ, ප්‍රතිලාභ හෝ විශ්රාම වැටුප් ගෙවීමට අවශ්‍ය නැත,” යැං පවසයි.
“මෙම වැඩිහිටි පුද්ගලයින් බොහෝ විට ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල සිට පැමිණෙන අතර බොහෝ විට ගේට්ටු මුරකරුවන්, පිරිසිදු කරන්නන්, රාක්ක ගබඩා කිරීම වැනි අඩු කුසලතා සහිත රැකියා සඳහා බඳවා ගනු ලැබේ.”
බොහෝ සංවර්ධිත රටවල් මෙන් නොව, බොහෝ චීන ජාතිකයින් පොදු විශ්රාම වැටුප් ක්‍රමය මත රඳා සිටිති.
චීන රජයේ කුරිරු පවුල් සැලසුම්කරණය, ස්වභාවික ජනගහන නීතිය විනාශ කර ඇති බවත්, එය චීනයේ පිරිමි සහ කාන්තා ජනගහනයේ අසමතුලිතතාවයට හේතු වී ඇති බවත් එය එටර, ශ්‍රම බල සැපයුමට බෙහෙවින් බලපා ඇති බවත්, චීනය වයස්ගත සමාජයක් බවට පත් කළ බවත් විශ්ලේෂකයන්ගේ මතයයි.
චීන බලධාරීන්ට ඇති අමතර ගැටලුවක් නම්, මහලු අයට විශ්රාම යා නොහැකි අතර තරුණයින්ට යාමට තැනක් නොමැති බැවින් සෑම වසරකම මිලියන සංඛ්‍යාත උපාධිධාරීන්ට යන එන මං නොමැති වීමයි.
මූල්‍ය බලපෑම්වලට මුහුණ දීම සඳහා විශ්රාම ගැන්වීම ප්‍රමාද කිරීම චීන කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභාවේ අවසාන විසඳුම බවත්, මූල්‍ය බලපෑම් හේතුවෙන් අනාගතයේදී චීනය තුල සිවිල් නොසන්සුන්තාවක් ඇති වන බවට අනතුරු අඟවන බවත් ජ්‍යාත්‍යන්තර විශ්ලේෂකයන් පවසනවා.
විශ්රාම ගැනීම ප්‍රමාද කිරීම රජයේ තවත් ප්‍රධාන ප්‍රමුඛතාවයක් වන ජනගහනයේ වයසට යාම මන්දගාමී කිරීම සඳහා වැඩි වැඩියෙන් දරුවන් ලැබීම දිරිමත් කිරීම හෑල්ලුවට ලක් කිරීමේ අවදානමක් තිබෙනවා.
ප්‍රමාණවත් ළමා සුරැකුම් පහසුකම් නොමැතිකම නිසා, චීන ජාතිකයන්ගෙන් අතිමහත් බහුතරයක් තම දරුවන්ගේ මූලික භාරකරුවන් ලෙස ආච්චිලා සීයලා මත විශ්වාසය තබනවා.
දැන් සමාජ මාධ්‍ය භාවිතා කරන්නන් ප්‍රශ්න කරන්නේ වැඩිහිටි පරම්පරාව තවදුරටත් වැඩ කළහොත් කුමක් සිදුවේද යන්නයි.
චීනය ළමා රැකවරණය සඳහා සහයෝගය වැඩි නොකරන්නේ නම්, නව දෙමාපියන්ට ශ්‍රම බලකායෙන් ඉවත් වීමට හෝ තම දෙමාපියන් විශ්රාම යන තෙක් දරු ප්‍රසූතිය කල් දැමිය හැකි අතර, ශ්‍රම හිඟය උග්‍ර කරයි, ෆුඩාන් විශ්ව විද්‍යාලයේ ආර්ථික විද්‍යාඥ ෆෙන් ජින් පවසනවා.
